Słowo Wicka na dany tydzień

6 kwietnia 1936 r. Życie moje tu na ziemi to tylko pielgrzymka, to ułomek tylko mego życia. Bóg stworzył nas dla siebie i niespokojne jest serce nasze dopóki w Nim nie spocznie. A spocznie...

7–13 marca 1937 r. Rekolekcje kapłańskie przed święceniami Czuję ważność tej chwili. Życie jedno się kończy, a zaczyna drugie. Dotychczas płynęło ono w szkole, w przygotowaniu się do celu mego, do kapłaństwa. Obecnie dobijam...

16 stycznia 1930 r. Czuje bowiem, że harcerstwo, to jednak ma idealne zasady i idee. Aby je poprowadzić i wpoić, trzeba je wpierw dobrze posiadać, tego mi brak. Wprawdzie staram się oto, aby je...

23 stycznia 1934 r. […] pierwszy raz byłem sam na poważnym stanowisku, na lisy i zające. Niewypowiedziany tkwi w tym urok: las i cisza dookoła. Każdy szmer słychać. Człowiek zda się zbliżać do natury....

10 września 1944 r. Z zaufaniem w Bożą Opatrzność chcemy oczekiwać przyszłości. Życie upływa tak, jak Ty Mamusiu piszesz: „poprzez radości i cierpienia”. Cierpienia przychodzą same z siebie, a radości możemy najczęściej tworzyć sami,...

18 września 1943 r. Gdyż tylko miłość rodzinna jest w stanie zrodzić i ukształtować w człowieku prawdziwą miłość do innych wartości. Bez miłości rodzinnej nie istnieje żadna inna miłość, żadna miłość do własnego powołania...

18 września 1934 r. Dlatego jako przedmiot mego rachunku sumienia szczegółowego obieram cnotę modlitwy. Chcę się nauczyć modlić i uprawiać modlitwę we wszystkich jej rodzajach i wytrwale to praktykować. [S.W. Frelichowski, Pamiętnik, Toruń 2013,...

16–20 września 1933 r. Poznać Boga, to nasze zadanie. By tego dokonać, szukamy woli Bożej. Szukamy jej, znajdujemy i żyjemy wedle niej. Gdzie jej szukać? Pierwszym warunkiem jej odszukania to spokojne sumienie. Ono jest...

18 sierpnia 1935 r. Bysław. Prowadzę obecnie naukę z dziećmi. W przyszłą niedzielę mają już przystąpić do I Komunii św. I kończy się ich przygotowanie religijne. Potem już tylko kazania i okolicznościowe nauki, i...

11 sierpnia 1931 r. I w moim życiu rozpatruję minione dni i godziny. Rozpatruje to, co minęło, to znaczy moje minione życie szkolne. Ile tam było dni. Ile godzin, gdy człowiek mógł zupełnie inaczej...