„Miarą człowieczeństwa jest stosunek do spraw najważniejszych, który jest konsekwencją właściwej hierarchii wartości. W myśl tej zasady dla wierzącego arcyważna jest codzienna realizacja przykazania miłości Boga i bliźniego w tych okolicznościach, w których przyszło mu żyć (por. Mt 22, 36-40). Uwarunkowania miejsca i czasu często bywają skomplikowane i trudne, ale to nie powinno być usprawiedliwieniem dla bylejakości lub rezygnacji z prawdy, ale wezwaniem do świadectwa odwagi, wiary, nadziei i miłości. Właśnie to jest droga świętości, którą przebył i pozostawił nam jako zadanie ks. Stefan Wincenty Frelichowski. 

Serdecznie zachęcam do lektury książki pt. Guziki sutanny, autorstwa ks. prał. Sławomira Odera, postulatora w procesie beatyfikacyjnym ks. Frelichowskiego. Dzięki niej będziemy mogli poznać najważniejsze odsłony życia Błogosławionego: jego najbliższą rodzinę, przyjaciół; środowisko kościelne, a także szkolne i harcerskie, w których żył i wzrastał; jego odkrywanie powołania, a w końcu jego ofiarną posługę kapłańską. Służył nie tylko przy ołtarzu, uroczyście przepowiadając słowo Boże, czy w konfesjonale, ale także podczas licznych spotkań z różnymi grupami, np. z harcerzami, a w czasie wojny w więzieniu oraz w obozie koncentracyjnym niosąc duchową pociechę oraz pomoc chorym i potrzebującym”.

Warto też zacytować bp Wiesława Śmigla, biskupa toruńskiego, który  we wstępie do publikacji  tak pisze:  

Książka „Guziki sutanny” napisana jest w oparciu o materiał procesowy wykorzystany do pisania „Positio”. Nie ma ona charakteru naukowego, chociaż stara się oddać wiernie i w oparciu o zeznania świadków tamtych wydarzeń, historię tego Kapłana Męczennika, który pomimo swego młodego wieku, swoją postawą kapłańską zasłużył na podziw i szacunek współwięźniów, nie tylko kapłanów ale i świeckich, którzy w chwili Jego śmierci uważali Go za świętego. Ksiądz Wicek, bo tak był powszechnie nazywany, był jak promień światła w mrokach obozu, był świadkiem wiary i znakiem namacalnym bliskości Boga w tej rzeczywistości, w której wiara, nadzieja i miłość miały być skazane na unicestwienie tak jak i ludzie zamknięci w obozie.

Książka z dwoma wersjami językowymi mogła być wydany dzięki finansowaniu Kancelarii Prezesa Rady Ministrów w ramach zadania publicznego dotyczącego pomocy Polonii i Polakom za granicą „Harcerskie Spotkania w Drodze”.